Hugo Sigal

Anderhalf jaar na het overlijden van zijn geliefde Nicole heeft Hugo Sigal een boek geschreven over zijn verwerkingsproces rond haar ziekte, de ziekte van Alzheimer, en dood: ‘Leven voor twee’. In zijn boek beschrijft Hugo dat haar persoonlijkheid gelukkig nooit veranderd is door de ziekte.

“Daar prijs ik me gelukkig mee”, laat hij optekenen in Primo. “Nicole was tot de laatste dag grappig en speels. Die gedachte was destijds ook het moeilijkste voor mij, dat ik afscheid zou moeten nemen van haar terwijl ze nog leefde”, zegt Hugo. “Door haar ziekte zou onze connectie uiteindelijk wellicht compleet veranderen of zelfs stoppen. Dat toekomstbeeld was voor mij ondraaglijk”, meent hij.

“Wat ik intussen wel kon verdragen, was het besef dat ik vermoedelijk langer zou leven dan Nicole”, voegt Hugo daaraan toe. “Dat besef was hard en moeilijk, maar het was ook een geruststelling. Het klinkt bizar en egoïstisch, maar ik hoopte dat zij inderdaad als eerste zou gaan”, besluit hij.

Hoewel Hugo Sigal wist dat hij op een dag afscheid zou moeten nemen van zijn Nicole Josy, kwam het afscheid toch onverwachter dan gedacht. Ze kwam ten val van een trap en liet daarbij het leven.

“En dat achtervolgt me. Soms frustreerde het me dat ik niets meer heb kunnen zeggen. Toen ze van de trap viel, raakte ze meteen bewusteloos. Ze werd plots van me weggerukt, waardoor ik haar niet meer kon zeggen dat ik haar immens graag zag. Die kans had ik zo graag nog gekregen. Intussen heb ik die frustratie losgelaten. Colle wist maar al te goed dat ik haar graag zag. Alles was al gezegd, en dat troost me”, zegt Hugo in Primo.

De kans bestaat natuurlijk dat Hugo opnieuw verliefd wordt op een andere vrouw. Toch schat hij de kans klein in dat dat ooit effectief zal gebeuren.

“Onlangs had ik touche bij een dame, maar ik dacht meteen: ‘Ach neen, laat me toch gerust.’ Ik ben ook op een leeftijd gekomen dat het niet meer hoeft. Ik heb zo’n mooie tijd gehad met Nicole, dat ik nog genoeg reserve heb voor de rest van mijn leven. Elke dag ben ik dankbaar dat ik leef. En ondanks het verlies dat ik voor altijd meedraag, kan ik weer genieten en gelukkig zijn. Maar het gaat met horten en stoten.”

Hugo Sigal durft weer uit te kijken naar de toekomst. Er staan nog heel wat leuke dingen gepland en dat geeft Hugo weer veel zin om ervoor te gaan.

“En ik doe niets meer tegen m’n goesting. Er is nu dit boek, ik ben trots op mijn soloplaat ‘Dromen’, m’n toffe zomersingle ‘Saint-Tropez’ kwam zopas uit, en in oktober gaat de grote theatertour van start. Het leven lacht me toe. Negativiteit duld ik zelfs niet”, zegt hij positief in Dag Allemaal.

Helaas heeft Hugo iets te veel negativiteit gevoeld sinds het overlijden van Nicole. Hij komt helaas ook niet onder sociale media onderuit.

“Ik weet maar al te goed wat sommigen denken of schrijven op sociale media: ‘Is ’t nu nog niet gedaan? Is hij er nog niet over?’ Ik wil het niet meer lezen. Als ik goesting heb om te bleiten, dan bleit ik.”

Geen Nicole zonder Hugo, geen Hugo zonder Nicole, dat was vele tientallen jaren het geval bij het succesvolle en sympathieke duo Nicole & Hugo. Tot anderhalf jaar geleden Nicole na een spijtig ongeval overleed. Daar zat Hugo dan, moederziel alleen.

Hugo was een schim van zichzelf, gelukkig was er familie en een hele groep vrienden die klaar stonden om Hugo Sigal op te vangen en door een moeilijke periode te sleuren en dat is hen gelukt. Maar het is vooral Hugo gelukt, chapeau daarvoor!  Hugo bracht zopas het boek ‘Leven voor twee’  uit, een heel eerlijk boek.

Naar aanleiding van de release van het boek had Dag Allemaal een gesprek met Hugo. De journalist van Dag Allemaal stelt vast dat Hugo in een goede flow zit, dat was een tijdje geleden anders. “Ik ben eerlijk: ik heb héél diep gezeten. Dieper kon niet”, zucht Hugo Sigal in Dag Allemaal.

En dan doet hij een opvallende bekentenis. “Er is een avond geweest… De pillen lagen klaar op m’n nachttafel. Ik zou het gedaan hebben, geen twijfel mogelijk. Ik kon het gewoon niet aan. We waren 51 jaar samen, van het ene moment op het andere ben je alles kwijt. Wat zou ik hier nog rondlopen”, reageert Hugo Sigal.

Zover is het gelukkig niet gekomen en hoeft het ook nooit te komen.