Dina Tersago

Een programma maken als ‘Boer Zkt Vrouw’, je zou het bijna gedurfd kunnen noemen in tijdens zoals deze. Maar gelukkig zien we tijdens het programma ook dat de boeren hun job nog altijd met veel liefde doen, ondanks de tijden van protest.

“Ze werken met passie en overtuiging, maar mijn hart bloedt als ik zie hoe moeilijk het hun wordt gemaakt. Ze worden voortdurend gestraft, zonder positieve feedback en advies over hoe het nu verder moet. De wetgeving is niet duidelijk, ze vragen zich oprecht af wat ze moeten doen. Terwijl ze écht van goede wil zijn – die radeloosheid zie ik met lede ogen aan”, zegt Dina in Humo.

Zelf heeft Dina nog niet meegeweest om te gaan betogen. Maar ze hebben het haar wel al regelmatig gevraagd.

“Ik wil hun gewoon een positieve stem geven, zoals we ook al doen met het programma. Het enige wat ik vraag, is dat er naar hen wordt gelúísterd, en dat we hen blijven steunen, bijvoorbeeld door lokaal en seizoensgebonden te kopen. De kwaliteit van hun producten is naar Europese normen enorm hoog.”

Doorheen de jaren heeft Dina Tersago maar liefst 122 boeren aan een partner proberen helpen. Die 122 boeren kwamen natuurlijk allemaal op televisie en werden op slag bekend in Vlaanderen.

Zelf wordt Dina ook nog altijd vaak aangesproken over de boeren in haar programma. En over de een al iets meer dan over de ander.

“Boer Fons in Frankrijk, de halve Tarzan die graag over zijn erf slingerde. Of cowboy William, de posterboy die massa’s brieven kreeg. Maar nog vaker komt boer Staf ter sprake, de knuffelboer die acht jaar geleden is overleden bij een verkeersongeval. ‘Dat is toch spijtig, hè?’ zeggen ze dan. Ik heb de laatste tijd vaak aan hem gedacht. Zijn zus Mia stuurde me onlangs een berichtje: ‘Ik ben aan het kijken naar ‘Boer zkt vrouw – 20 jaar’. Ik geniet er met volle teugen van, maar ik had hem zo graag nog eens gezien’”, zegt Dina in Humo.

Helaas is Staf niet de enige boer van wie Dina al heeft moeten afscheid nemen. Er zijn er nog een aantal die niet meer onder ons zijn.

“Willy is gestorven, net als Wim Leroy uit Pepingen en Jan Tindemans uit het eerste seizoen. Willy was ziek, maar de meesten zijn overleden door een ongeval of andere wrede toevalligheden. Ze zitten voor eeuwig in mijn hart.”

Het succes van Dina Tersago lijkt op dit moment te blijven duren. Toch weet ze dat het succes van de ene dag op de andere voorbij kan zijn en dat het zal stoppen. Maar daar ligt de presentatrice niet wakker van.

“Ik smijt me gewoon telkens opnieuw om te tonen dat ik de juiste persoon ben voor dit programma. Bovendien ben ik ontzettend blij met mijn verschillende tv-projecten. In Boer zkt Vrouw en Huis Gemaakt help ik mensen aan een lief én een huis, iets waar iedereen naar op zoek is, en in Ze Zeggen Dat speel ik zelf voor proefkonijn. Al hoop ik in de toekomst ook zelf eens een tv-format te bedenken, maar voorlopig heb ik daar de tijd niet voor”, lacht ze in Story.

Dina is al 20 jaar lang op televisie te zien en natuurlijk is ze in die 20 jaar wel wat veranderd. Toen ze pas begon wist ze immers niet wat er op haar af zou komen.

“Nu heb ik meer ervaring, én ik beschik over meer mensenkennis. Als er vroeger ruzie was op een boerderij, was ik helemaal overdonderd. Nu kom ik tussenbeide. Voor de rest ben ik diep vanbinnen nog steeds diezelfde spring-in-’t-veld. Vandaar dat ik, net als in het begin van mijn carrière, opnieuw mijn krullen laat zien. Ik heb ze vele jaren uitgebrusht omdat ik ze beu was, maar ze passen gewoon bij mijn frivole karakter.”

Voor het nieuwe seizoen van ‘Boer Zkt Vrouw’ mocht presentatrice Dina Tersago nog eens naar het buitenland. Ze trok naar Zweden naar melkveeboer Robbe. Natuurlijk moet ze dan wel even het thuisfront achter laten.

“Ik kan dat makkelijk loslaten, omdat ik ervoor zorg dat alles goed geregeld is. Iedereen weet wat hij of zij moet doen. Ik deel ook agenda’s. Ja, zo ben ik wel. Maar zodra ik vertrek, laat ik het achter mij. Ik weet dat ze in goede handen zijn. Af en toe bel ik wel eens met de jongens, maar meestal hebben ze niet veel te vertellen of stoor ik hen omdat ze aan het gamen zijn. Daardoor kan ik het ook makkelijker relativeren”, klinkt het in Story.

Haar kinderen Isak en Thor zijn het ondertussen al zo gewoon en hebben dus geen immens verdriet wanneer hun mama weer eventjes naar het buitenland moet.

“Als ik maar een paar dagen of een week weg ben, vinden ze dat net spannend. Maar als ik heel lang na elkaar weg ben, zie ik dat hun batterijtjes op raken. En dan begint dat schuldgevoel weer op te borrelen. Vooral die onregelmatigheid vinden ze lastig.”

Als BV is het niet altijd makkelijk om je werk met je gezin te gaan combineren. Dina Tersago heeft het altijd ontzettend druk en dan verlangt ze er wel eens naar om meer tijd met haar gezin door te brengen.

“De eeuwige zoektocht naar het gouden evenwicht blijft moeilijk. Ik doe mijn job heel graag en haal er veel voldoening uit, dat maakt me tot wie ik ben. Maar soms moet je je in duizend bochten wringen om alles rond te krijgen en dat is gewoon heel frustrerend. Iets wat veel ouders zullen herkennen. Dat je alles probeert goed te doen en het toch niet gaat”, zucht de gewezen Miss België in Story.

De rol van huisvrouw, ook daar heeft Dina al aan gedacht. Ze merkt vaak dat haar kinderen haar echt nodig hebben.

“Onlangs was Isak ziek, en gelukkig kon ik er voor hem zijn omdat iedereen zich wat aanpaste. Maar soms lukt dat niet en moet ik toch gaan werken. Ja, dan voel ik me schuldig. Al denk ik ook dat mijn honger naar andere dingen te groot zou zijn. Ach, je moet gewoon blij zijn met hoe het is.”

Veel van de programma’s die Dina Tersago de voorbije jaren mocht presenteren waren heel vaak binnen ‘Human Interest’ en dan vooral binnen het datinggenre. Al ziet Dina dat niet helemaal zo.

“Ik beschouwd ‘Huis Gemaakt’ ook als human interest. Je legt met die kandidaten eveneens een lang menselijk traject af. Ook in Ze zeggen dat zitten menselijke interacties. Maar als ik mag dromen, wil ik ooit iets maken dat echt vanuit mezelf vertrekt. Maar wat? Geen idee”, zegt ze in Gazet van Antwerpen.

Tersago heeft altijd gezegd dat ze zich heel vaal onzeker voelde en dat dat soms grote proporties aannam. Maar daar is nooit iets van te merken geweest op televisie.

“En toch is het er soms. Al nam dat met de jaren andere vormen aan. Als puber bots je op je grenzen. Dan besef je je sterke en zwakke punten. Bij mij waren dat faalangst en onzekerheid. Het verlamde me. Ik heb dat lang meegesleept en dat zal altijd aanwezig blijven. Dat is de aard van het beestje. Had ik het gesprek niet beter zo aangepakt? Had ik daar niet wat dieper op in moeten gaan? Ik kon daarover blijven malen in mijn hoofd en lag er ’s nachts van wakker. Ik ben perfectionistisch en wil mezelf bewijzen dat ik het goed doe. Ook als mama. Maar met ouder worden, werd ik milder voor mezelf. Ik leerde mijn gebreken aanvaarden, het nam leefbare vormen aan. Ik kon het ombuigen in iets positief. Als ik weer twijfel, is er een stem in mijn hoofd dat zegt dat het goed was.”

Voor dit nieuwe seizoen van ‘Boer Zkt Vrouw’ trok Dina Tersago dit jaar ook naar Zweden. Daar woont melkveeboer Robbe die op zoek wil gaan naar een geschikte partner.

Het is niet de eerste keer dat Dina in Zweden kwam, want ze ging er ook al een keertje op vakantie met de mobilhome op bezoek bij haar collega Staf Coppens. Dina is erg lovend over het land, maar naar daar verhuizen, dat zou toch een stap te ver zijn.

“Ik ga geen enkel avontuur uit de weg, maar ik kan me niet voorstellen dat ik ergens anders zou wonen dan hier in Bonheiden. Ik zit hier veel te goed. Bovendien zou zo’n verhuis me ook behoorlijk wat stress bezorgen. Zeker op de kinderen heeft dat een grote impact, alles verandert. Maar vaak zijn die net heel soepel en passen ze zich makkelijk aan.”

Staf Coppens emigreerde naar Zweden om de rust en de stilte op te zoeken. En dat is waar Dina ook wel behoefte aan heeft, maar misschien niet zoveel als Coppens.

“We wonen hier gelukkig wel rustig. Na mijn studies ben ik lang in het Leuvense blijven hangen. Ik vond dat toen supergezellig, alles dichtbij hebben. Maar anderzijds zit je precies altijd in de drukte. Nu rijd ik de oprit op, poort dicht en ik kan alles achter mij laten. En genieten van de rust en de vogeltjes die fluiten in mijn tuin. Heerlijk! Al zou Isak, mijn oudste zoon, soms graag in een stad wonen omdat daar altijd iets te beleven valt.”