Ben Segers

Een keertje lui zijn, dat moet kunnen. Veel mensen gunnen zichzelf weinig rust en gaan altijd maar door en door. Voor Ben Segers hoeft dat niet. Hij kan gerust genieten van een dag niks doen.

“Toen ik met de theatermakkers van Olympique Dramatique destijds op tournee ging, vond ik dat altijd het lastigst: dat voortdurend onderweg zijn. En er altijd de sfeer moeten in houden. Dat vrat aan me. Het kostte veel energie. Maar nu ik 50 word, zou het toch nog wel eens leuk zijn om met een bende op schok te gaan om muziek te spelen”, legt hij uit in Primo.

Voor Ben hoeven het geen buitenlande festivals te zijn. Maar hij wil wel nog eens graag op tournee met mensen om muziek te maken.

“Al is het gewoon om in cafés of clubs te spelen. Dat lijkt me heel fijn. Ik hoef ook helemaal niet op de voorgrond te staan. Gewoon deel uitmaken van de band, dat lijkt me de max. Ik ben oprecht jaloers op mensen die gewoon muziek uit hun mouw schudden. Ik kan dat een beetje, daar niet van, maar ik kan nog veel leren. En daar hou ik ook van: voortdurend bijleren. Ik haal daar enorm veel voldoening uit.”

Wanneer je 50 bent geworden, is het voor velen vaak het moment waarop ze gaan nadenken over het leven en nadenken of ze het ooit anders hadden willen doen.

“Mocht ik opnieuw twintig zijn, dan denk ik dat ik wel hetzelfde parcours zou afgelegd hebben. Ik ben zeer tevreden met wat ik allemaal heb gedaan. En toch denk ik anderzijds ook dat ik misschien wat meer met die muziek had moeten doen. Ik ben er altijd door gebeten geweest. Ik speelde met mijn neefjes in een bandje. Heerlijk was dat, maar soms vond ik het wel lastig om met anderen rekening te moeten houden”, zegt Ben in Primo.

Je kan gerust zeggen dat Ben een beetje een einzelgänger is. Hij is best sociaal, maar ook graag alleen.

“Zet me een week alleen thuis, met niemand in de buurt, en dat gaat me heel goed af. En zo eens goed lui zijn ook, dat is toch zalig? Dat niks moet?”