Toen Pauline Slangen veertien jaar was, gingen haar ouders uit elkaar. Niet meteen de meest makkelijke leeftijd om je ouders te zien scheiden. Ze zat middenin haar puberteit en had ook nog eens problemen op school. Het werd allemaal wat veel.
“Op die leeftijd besef je wat er gebeurt, en ben je een tijdlang boos op de ene of de andere ouder. In het begin heb ik het heel lastig gehad met de scheiding. Maar vrij snel heb ik me aangepast. Na een week bij mama kon ik een week naar papa, en omgekeerd: dat had wel zijn charmes. En nu zit het gelukkig zeer goed tussen hen. Onlangs had ik een eerste optreden in Lommel, waar ik opgegroeid ben, en zijn mijn ouders samen komen kijken. Heel gezellig. Maar ik mis het warme nest wel. Dat is een litteken dat nooit helemaal heelt, denk ik. Maar anderzijds: ouders die altijd ruziemaken? Dat is ook niet leuk. Vandaag heeft mama haar plekje, papa heeft zijn plekje, en iedereen is gelukkig”, zegt Pauline in Nina.
Je ouders zien scheiden, het heeft voor veel jongeren een impact op hoe zij kijken naar liefde en relaties. Maar Pauline hoopt het anders te doen.
“Ik hoop vooral dat ik, mocht ik later ooit kinderen hebben, mijn nestje wél kan houden. Dat ik zo’n kind een warme thuis kan geven, voor altijd. Ik vind het altijd zo mooi als ik van die gezinnen zie waar de ouders nog samen zijn. Maar bon, zeg. Kinderen! Ik? Dat is nog een ver-van-mijn-bedshow!”
