Heel veel ouders willen toch echt wel dat hun kinderen een diploma halen voordat ze hun dromen gaan najagen. De ouders van Pauline Slangen niet.
“Ze hebben mij en mijn drie jaar oudere broer altijd vrijgelaten. Ze steunen me, maar ze bemoeien zich niet. Ze weten: Pauline regelt haar eigen zaakjes wel. Ze zouden nooit zeuren over studeren, omdat ze gezien hebben dat dat mij niet gelukkig maakte”, vertelt Pauline in Nina.
Pauline en haar broer zijn twee handen op één buik. Ze kwamen als kind goed overeen en nu nog altijd. Ze hangen vaak met elkaar aan de telefoon.
“Ik heb tien jaar bij de scouts gezeten, ik was zo’n halve jongen in scoutsuniform en hield ervan om op kamp te gaan. Ik had nooit barbies, ik speelde met de blokken en het speelgoed van mijn broer, en ik was altijd in de bomen aan het klimmen en aan het ravotten. Een meisjesmeisje? Ben ik nooit geweest. Ook vandaag niet. Ik maak me wel graag mooi, maar diep vanbinnen blijf ik die kwajongen. Ik heb een heel leuke kindertijd gehad, ook al gingen mijn ouders uiteen toen ik veertien was.”
