Al sinds zijn tiende staat Jan Smit als zanger op de professionele podia. Iets wat hij steeds met hart en ziel heeft gedaan, maar omdat hij al zo jong als artiest begonnen is heeft hij naar eigen zeggen nooit een normaal leven gekend.
“Op latere leeftijd ben ik erachter gekomen dat ik heel veel gemist heb”, vertelt de Volendamse zanger aan Het Belang van Limburg. “Ik ben eigenlijk nooit echt kind geweest, heb geen gewone tienertijd gehad. Versta me niet verkeerd: dat is niet erg want ik heb een erg mooie jeugd gehad, maar het heeft me wel onwetend gemaakt”, zegt Jan. “Ik zie nu bij de kinderen hoe een tienerbrein werkt en daardoor kom ik weleens in situaties terecht dat ik denk: ‘Waarom doe je dat nou? Waarom denk je zo?’”
“Maar ik heb dus nooit geweten dat het gangbaar is dat tieners zich afreageren op hun ouders, om de simpele reden dat ik dat nooit heb gedaan. Want ik was altijd aan het doen wat ik graag deed en was dag in dag uit met volwassenen op pad. Dat zorgde er in mijn latere leven voor dat ik niet genoeg begrip had voor de gedachtegang van jonge mensen, en dus ook niet voor de kinderen thuis”, beseft de zanger.
