Jo Vally en zijn zus Lydia zijn twee handen op één buik. Ze kunnen voor alles bij elkaar terecht en zijn niet alleen broer en zus, maar ook de beste vrienden.
In Primo praten ze over elkaars mooiste eigenschappen. “Ons Lydia is veel te goed voor deze wereld. Ze zou voor elk eenzaam dier dat ze tegenkomt naar de winkel gaan en eten kopen. Of dat een hond, kat, paard, koe, ezel, egel is… Maakt niet uit! Zit er een vervelende rat in haar tuin? Dan vangt Lydia’s man Paul die levend en laat die ergens op een veld een dorp verder weer vrij. Ons Lydia, die verdient een standbeeld. Want ze doet als mantelzorger ook letterlijk álles voor ons moeder. Ze is er dagelijks, iets waarvoor ik de tijd niet heb”, zegt Jo.
Lydia vindt het dan weer mooi dat Jo altijd veel respect heeft gehad voor hun ouders. Ondanks dat hij niet zoals haar regelmatig gaat poetsen en minder voor hen kan zorgen.
“Hij zet haar wel regelmatig in de bloemetjes. Hij heeft haar beloofd dat ze ‘zo lang ze leeft nooit zonder bloemen zal zitten’. Het is nu al meer dan een jaar dat Valère wekelijks aankomt met een verse ruiker. Daarnaast is hij ook een aanwezige opa die z’n kleinkinderen verwent, want ze zijn alle zes dol op hun ‘papilou’.”
